عمر درآمد نیست، عمر #سرمایه است؛ آدم باید بفهمد چه سرمایه است، چه درآمد است. یک کاسب اگر درآمد داشت. حالا جایزه ای به او رسید، یا میراثی به او رسید، یا غنیمتی برد، یا در تجارتی سود کرد؛ آن را می تواند هزینه بکند، امّا حالا یک کاسب می تواند از سرمایه خود بگیرد، برای مهمانها وسیله تهیه کند، پذیرائی بکند؟! آخر سرمایه را که کسی برای دیگری هزینه نمی کند!! همه ما، منتها جوانها بهتر و بیشتر باید بدانیم عمر سرمایه است، درآمد نیست! این دستور رسمی ماست که اگر یک ساعت رفتی یک جایی نشستی، بالاخره چهار حرف یاد بگیر، یا چهار حرف یاد بده. اگر یک ساعت رفتی یک جا نشستی؛ حالا یا طلبه یا دانشجو؛ رفتی فقط گعده کردی، قعده کردی، نشستی، گفتی، خندیدی؛ به همان مقدار از خدا دور شدی!

این از غُرر بیانات #اهل_بیت (علیهم السّلام) است که (من جلس مجلساً و لم یزدد فیه من العلم شیئاً لم یزدد من الله الّا بُعداً). آدم یک ساعت می نشیند، بیسواد بر می گردد؟! یک ساعت می نشیند، حرف علمی مطرح نمی کند؟! این دیگر تاراج کردن عمر است! یک ساعت می نشیند، چیز یاد نمی گیرد؟! فرمود: به همان اندازه از خدا دور شدی. خدا علیم است، یعنی علم ذات اوست؛ یک. اگر کسی یک ساعت یک جا نشست و چیزی یاد نگرفت، یک ساعت از علم فاصله گرفت؛ دو. یعنی از خدا فاصله گرفت؛ سه. ما هیچ حق نداریم یک جا بنشینیم …؛ حالا یا آدم می نشیند یاد می دهد، یا می رود یک جا یاد می گیرد، مشورت می کند، کمک می کند؛ بالاخره عمر است! ” عمر ” سرمایه است.

گاهی آدم در خیابان ها عبور می کند، بعضی از جوانها را با یک وضعی می بیند، با موی سر، با آن وضع حال؛ اینها واقع حیف است!! اینها عزیزان مایند، اینها افسوس دارد، اینها دارند عمرشان را تاراج می کنند.