استاد ما، مرحوم آقای فاضل تونی (رضوان الله علیه) از شاگردان معروف مرحوم جهانگیر خان قشقایی و حاج آخوند کاشی در حوزه علمیه اصفهان بود. ایشان آن‌وقتی که برای ما تدریس می کردند، یعنی سال سی و سه شمسی؛ آن‌وقت سنّ مبارکشان در حدود هشتاد سال بود؛ ایشان می فرمود: من در مدرسه صدر اصفهان طلبه رسمی بودم؛ در اثنای درس فرمود: شما اگر قدر درس را ندانید، جوان اگر قدر درس نداند، انسان اگر قدر معرفت و عبادت را نداند؛ از زباله لذّت می برد، به زباله کشی عادت می کند. حالا فرق نمی کند، زباله انحاء و اقسامی دارد.

این قصّه را نقل کرد، فرمود: من در مدرسه صدر اصفهان حجره داشتم، هر سال برای تخلیه آن چاه از مُقنّی های خاص دعوت می کردند که آن چاه ها را تخلیه کنند؛ یک سال بین متولّی و این مُقنّی برای تخلیه چاه در تعیین مال الاجاره اختلاف شد، و آن تخلیه کننده که سابقه داشت، نیامد و دیگری آمد. آن فهمید و بالاخره دلیل اقامه کرد که من الآن مثلاً سی و نه سال است اینجا سابقه دارم، امسال چهلمین سال است؛ من سالیان متمادی چاه این مدرسه را تخلیه کردم؛ سبقت مال من است، حق مال من است و من مقدّم هستم! بالاخره قرار شد که چاه را همان او تخلیه کند، و در مال الاجاره هم توافق کردند و بنا شد او مُقنّی باشد و او چاه را تخلیه کند.

مرحوم فاضل تونی (رضوان الله علیه) می فرمودند به اینکه: وقتی که قرار شد که او تخلیه کند، به آن زیر مجموعه خود گفت شروع به کار کنید؛ رو کرد به این طلبه ها، گفت: اینها چه کار می کنند، وقت‌شان را تلف می کنند، اینها چه می گویند؛ زود به تَه چاه بروید! بعد فرمود: اگر کسی عمری را به چاه کنی عادت کند، این به تفسیر و حکمت و فلسفه بهایی نمی دهد؛ او به چاه کَنی و زباله کشی عادت کرده!! او گفت: اصلاً کار ما را قابل ارزش نمی دانست، گفت: اینها چرا دارند وقت تلف می کنند، چه می گویند؟! آدم به اینجا می رسد!! او شامّه اش به همان تخلیه عادت کرده است!
📋 تفسیر موضوعی قرآن کریم

📆 قم ؛